People

Lijkt niet eens op schnitzel dit. Varkensvlees zit er ook niet in. Baden bleek een Spaans restaurant rijk te zijn, dus ik heb mijn kans gegrepen. Betekende wel weer in de benen, anderhalve kilometer de berg af van Ennetbaden naar het water en ‘s avonds weer terug. Voordat ik terugging, ook nog even langsgegaan bij het Casino voor een live optreden in het park. Maar dat was niet zo geweldig.

Om mezelf de klim terug naar de B&B te besparen, heb ik daar de bus voor genomen. Ik had immers nog een geldig kaartje voor de maand juli en de DB app wist precies hoe ik moest reizen.

Eenmaal op de plaats van bestemming realiseerde ik me vol schaamte dat ik niet meer in Duitsland ben, maar in Zwitserland. Daar is dat kaartje natuurlijk helemaal niet geldig. De DB (=Deutsche Bahn) app had me even op het verkeerde been gezet. Zwartrijden in Zwitserland, heb ik weer.

Mijn B&B werd dus gerund door een stel met Nederlandse roots. Ik weet niet hoe het komt, misschien is het toeval, ik heb ook heus leuke gesprekken gehad met Duitstaligen, maar het werd na terugkomst weer een hele gezellige avond met een goede wijn en goede gesprekken. Ik ben nog niet eerder zo laat naar bed gegaan. Reuze leuk dit! En meteen een super adres voor een workshop Surinaams koken in Zwitserland. Hopelijk kan ik hiervoor een keer terug.

Na zo’n heftige avond (ook qua eten en wijn, ik ben natuurlijk niets meer gewend), heb ik uiteraard niet zo best geslapen. Vanaf 4 uur begonnen voor het eerst deze tocht de gedachten weer te malen. Toch op tijd vertrokken want het werd warm en er lag een route van 26 kilometer te wachten.

Het eerste deel van de route liep langs de rivier de Limmat, dwars door Baden. Om van de promenade af te komen, moest ik met de lift naar boven het centrum in. Fancy!

Daarna zoals gebruikelijk het bos in. En omhoog. Daar is goed te merken dat Zwitserland een klein land is. Uiteraard staan overal bordjes, maar dat heb je in Duitsland ook. Waar ik echter ook loop, hoe diep ik het groen ook in ga, je blijft het verkeer en de vliegtuigen horen. En overal recreanten, hollend, op de fiets of te paard. Je bent nooit echt ver van de beschaving. Denk je echt in de middle of nowhere te zijn, komt een oude dame op slippers je tegemoet om haar hondje uit te laten. En iets verderop een parkeerplaats. Weg illusie!

En koeien natuurlijk. Van die leuke, met bellen.

Heeft u ook belegden broodjes zonder boter, bakker? Ja, wij gebruiken mayonaise in plaats van boter. Ohhhh. Doe dan maar dat kleine brood en een stuk kaas.

Iedere dag taart, prima. Maar bij mayonaise op m’n brood moet ik toch echt een lijn trekken.

Meiboom midden in het bos?

Deze zag er niet uit alsof hij rustig zou blijven zitten als ik dichterbij zou komen voor de foto.

Kijk heel goed naar deze foto. Daar in het midden, dat lichtblauwe vlekje, dat is de Zugersee! Zug licht er links van. Chaam aan de onderkant.

Voor deze foto had ik al 17 kilometer gelopen, dus ook al zou je denken dat het vandaag nog wel te bereiken zou zijn, ik moet het helaas nog een dagje uitstellen. Ik wil wel lopend aankomen en niet kruipend.

Korte pauze om de warmte een beetje te ontlopen.

Er was vandaag niet aan te ontkomen dat een flink deel van de route langs de weg door wat kleine steden en dorpen zou leiden. Gelukkig met her en der wat schaduw.

Tot slot mocht ik door boerengebied en wat kleine bossen lopen. Inmiddels weet ik wat ik moet doen als ik een stroompje tegenkom: schoenen uit!

Mijn hotel van vanavond zit midden tussen de boerderijen in een klein dorpje. Het is zelf ook een verbouwde boerderij. Maar wel met pretenties zo blijkt als ik binnenkom. Ik durf bijna (bijna) niet zonder stropdas aan tafel. Het is wel erg lekker.

Vandaag 26 kilometer gelopen. Voor morgen weer zoiets, maar ik ruik de finish al. Het wordt wel warmer, dus ik probeer vroeg van start te gaan zodat ik wat pauzes kan houden. En mocht het echt tegenzitten, ik kan in Chaam altijd nog de boot naar Zug nemen.