South of the Border

Ook al ben ik nog niet over de grens, de doorkijkjes naar Zwitserland in het zuiden lonkten vandaag geregeld.

Dit was trouwens mijn schnitzel gisteren. Onherkenbaar nietwaar? Erg lekker ook. Deze keuken heeft ambitie.

Over vergeten groenten gesproken… 

Niets in het dorpje behalve een ambitieuze kok én een kerkklok tegenover mijn kamer waar ze zo trots op zijn dat deze meerdere keren per uur mag laten horen hoeveel geluid er in zit. Ook ‘s nachts. Hoe bedenk je het?! Slapen doe ik vannacht dus wel weer. 

Die avond heb ik ook weer een teek uit mijn been mogen verwijderen. Ondanks de lange broek en ondanks de Deet. Dan kan ik morgen net zo goed weer voor de korte variant gaan. En thuis maar eens met de huisarts praten over een antibioticakuurtje.

Gedenkteken voor de 700 Oostenrijkse soldaten die hier zijn begraven nadat ze in het dorp de typhus hadden gekregen. Van die kerkklok waarschijnlijk. 

Inmiddels stop ik van alles dat links en rechts naast de weg groeit in mijn mond. Deze zien er ook lekker uit, hè? Toch maar opgezocht: het zijn de vruchten van de rode kamperfoelie. Giftig.

Langzaam maar zeker verdwijnt het Schwarzwald in de verte.

Er liggen nog wel wat heuveltjes tussen, maar daar in de verte, in het midden van de foto, ligt Zug. Als ik goed kijk en flink fantaseer, zie ik iemand zwaaien. Het is nog maar 59 kilometer, hemelsbreed. Als ik een beetje doorloop…

Wat een uitzicht.

Oh, dat is lekker! Een met-je-blote-voeten-door-het-koude-water-pad. Genieten! Jammer dat ik weer verder moet, wel met lekker frisse voetjes.

Daarboven ligt de ruïne Küssaburg. Erachter ligt mijn verblijfplaats voor vannacht. Best intimiderend om dat zo in de verte en in de hoogte te zien liggen, wetende dat ik geacht wordt om daar straks te zijn.

De laatste 1.500 meter moet ik ongeveer 300 meter in hoogte winnen. Dat is een stijgingspercentage van gemiddeld 20%, ofwel 12 meter, zeg 5 normale Nederlandse verdiepingtrappen, per minuut, 25 minuten lang. Waar is die beloofde zwaarbewolkte dag met maxima van 21 graden als je hem nodig hebt? Is het vandaag alweer leg-day?

Met dit soort rekensommen ben ik dus de hele dag bezig om mezelf af te leiden van de klus :-D

Zo ziet de ruïne er van dichtbij uit. De burcht stamt uit de 12 eeuw maar is een paar eeuwen geleden vernietigd door Zwitserse soldaten.

Vreemd genoeg ben ik op mijn tocht naar de Burcht geen enkele andere wandelaar tegengekomen. Ook hierboven is het uitgestorven, afgezien van de verkeersvliegtuigen die hier om de paar minuten op lage hoogte overheen komen. Blijkbaar is deze heuvel het draaipunt voor de nadering van vliegveld Kloten.

Vanaf de balustrade een geweldig uitzicht rondom. Zowel het Schwarzwald als de Alpen zijn goed te zien. Zurich ligt helaas net achter de heuvels want ik zie de vliegtuigen niet landen.

Ik heb nooit veel last van hoogtevrees gehad, maar de foto’s hierboven heb ik met trillende handjes en knikkende knieën gemaakt. Doodsbang dat ik m’n telefoon of erger zou laten vallen. Als ik dit nu typ, voel ik m’n handen weer klam worden. Opmerkelijk.

De laatste meters naar het pension zijn een peulenschil. Het terras zit al vol met mensen. Het is natuurlijk een populaire plek voor een etentje, alhoewel de kaart weinig interessants te bieden heeft. Mijn kamer komt uit op het dakterras, maar helaas bomen rondom dus geen uitzicht, alleen de overvliegende vliegtuigen. 

Morgen naar het Zwitserse Baden, of eigenlijk de voorstad Ennetbaden. Er zit geen restaurant op loopafstand dus het wordt nog even puzzelen voor het avondeten.