Mountains (we met)

Weer teveel foto’s vandaag. Daarom wat minder tekst. Ter compensatie.

Het was al lekker zonnig toen ik vanochtend vertrok uit Schluchsee. Dat kwam goed uit, want mijn wasgoed was nog niet helemaal droog dus dat had ik hier op het plein tijdens het ontbijt nog even te drogen gelegd.

De See gisteravond. Inmiddels weet ik dat het een stuwmeer is dat afwatert in de Rijn.

Rondweg langs het meer.

Speciaal voor Martijn: re-enactment van een woeste en, toegegeven, ietwat gestoorde Germaan (ik? Haha) die een Romeinse vesting bestormt.

Het lijkt nu al op Zwitserland, toch?

Ik heb ze gevonden! Zo zien de Cantharellen er dus blijkbaar uit. Gewoon op het pad.

Je zou zo maar wonen. Er was niemand thuis, anders had ik een praatje aangeknoopt.

Midden in het bos waren ze alvast begonnen met het optuigen van de kerstbomen. Is natuurlijk ook een hoop werk. Weet iemand waar dit voor is? Misschien om te voorkomen dat de reeën alle jonge boompjes afknabbelen?

Deze foto heeft het allemaal. Een weide op 1.000 meter hoogte in het Schwarzwald, erachter, voorbij de bomen begint Zwitserland met nauwelijks zichtbaar Zürich en een puntje Zürichsee. Erboven een Boeing 777-300ER van Swiss die gisteravond is vertrokken uit Sao Paulo en die net de draai maakt voor landing op Kloten (als je het net niet goed genoeg kan zien, dan zoek je het net als ik gewoon op op Flightradar24) en daarachter in de verte de Alpen. Als ik een beetje door zou lopen…

Vandaag wilden ze af en toe even stilzitten voor de foto.

Het beekje hierboven leidt naar het tweede deel van de energiecentrale. Bovenaan de Schluchsee, dan dit langgerekte Mettmabecken en dan tenslotte de Rijn. 

Je ziet hem bijna niet hé?!

Vanavond val ik met mijn neus in de paneermeel. Het is Schnitzelabend! Het pensionnetje in dit verder volledig verlaten dorp zit vol met bezoekers die zich komen verlustigen aan de Schnitzel. Ik ga ook voor de bijl. In een visrestaurant bestel je ook geen biefstuk. En het was ook inderdaad erg goed. Ik snap waarom het vol zit. Benieuwd wie mij goed genoeg kent om te raden welke variant ik had.

Overigens, mijn hele tocht valt me al op dat de Duitsers heerlijk op tijd eten. Ergens tussen vijf en halfzes gaat de keuken meestal open en dan stroomt het publiek al snel binnen. Voor mij perfect. Ik hou niet van laat eten en heb sowieso een kort avondprogramma na mijn wandeling.

In Straatsburg daarentegen zit je om halfacht als enige met een bordje eten op het terras tussen het Happy Hour publiek.

Ik zag Zwitserland al in de verte, maar morgen toch nog een hele dag Duitsland. Langzaam afscheid nemen van verstaanbaar Duits en betaalbaar leven.