Tired

Soms word je wakker met het gevoel dat je de hele wereld aankan!

…

Vandaag is niet zo’n dag.

Wat het precies is, geen idee maar feit is dat ik in de niet zo schone en behoorlijk uitgewoonde kamer boven het grill-restaurant beter heb geslapen dan vannacht in dit heerlijke bed in de nette, moderne kamer. Kan je wakkerslapen? Dan heb ik dat vannacht gedaan. Ik kan er normaal goed tegen, maar vandaag ben ik niet zo fris.

Enfin, je doet er niets aan. De volgende etappe wacht!

Het wordt mijn voorlopig laatste bezoek aan het nette, goed georganiseerde, mooi ingerichte en zelfs van waterbronnen voor wandelaars voorziene Nederland. Het afschuwelijke nieuws van het vermiste jongetje in Kerkrade werpt wel een schaduw. Ik loop in de grensstreek rond Landgraaf als Kerkrade, precies het gebied waar de zoektocht plaatsvindt.

De tocht valt grofweg uiteen in twee delen. Het eerste deel in de natuur, het laatste deel rond de bebouwde kom, maar dan toch nog steeds over paadjes in parken en min of meer landelijk gebied. 

Grenzen in Europa blijven me fascineren. Aan de ene kant van de brug Duitse bordjes, aan de overkant Nederlandse. Dat is het.

Wel het kleinste stekelvarken dat ik ooit heb gezien.

Veel weidse vlaktes met af en toe een schaduwplek. 

Op schootsafstand een NAVO luchtbasis. Vandaar natuurlijk die laagvliegende AWACS toestellen gisteren. En vandaag een groep spotters die allemaal tegelijk uit de auto sprongen en naar dit veld holden om een  unieke foto te maken van een overvliegende heli.

Uniek voor mij: een schaapsherder met kudde en twee herdershonden om de kudde te sturen. Fascinerend om te zien hoe die drie samenwerken en de schapen op de meter nauwkeurig kunnen plaatsen!

Paard en kerktoren boven het maaiveld. Ik was wel even jaloers op de comfortabel zittende ruiter, tot ik me herinnerde dat paarden ook heel warm worden en de ruiter waarschijnlijk net als ik kleddernat was van het zweet.

Kleddernat inderdaad. Door de vermoeidheid komt de warme vandaag wat steviger aan. Ik ben al snel door mijn water heen en neem wat langere pauzes. Gek genoeg heb ik deze en afgelopen dagen helemaal niet zo veel trek, en als dan vooral in zoetigheid. Waarschijnlijk staat mijn lichaam nog steeds op luilekkerland standje suikerverbranding. Hoogste tijd om daar vetverbranding van te maken! Als je weet hoe dat moet, laat het me weten 😉.

Oh ja, die rebus van gisteren. Hier is hij nog een keer.

Je ziet dit op ontzettend veel huizen en vooral brievenbussen staan. Ik dacht dat het misschien een signaal of boodschap voor de krantenbezorger was, maar het blijkt een zegening voor het betreffende huis te zijn… Ik ben dus echt een pseudopelgrim!

Aan het einde van de middag kom ik aan op het marktplein van Kerkrade. Hier ga ik vanavond eten met een collega en inmiddels goede vriend, waarna mijn Vrienden op de Fiets gastheer mij verwelkomt in de logeerkamer voor hopelijk een goede nacht.

Morgen naar Aken!