Leaving on a jet plane

Ha! Jij, meelezer; je dacht toch niet echt dat ik dat hele eind naar Rome ga lopen? Weet je wel hoe ver dat is? 

Geintje natuurlijk. Deze tussenstop op het idyllische vliegveld Weeze heeft puur praktische redenen. Het budget hotel hier op de luchthaven licht mooi op de route, is goedkoop én had nog wel een plekje over voor mij. Dat laatste is zoals je nu wel weet niet vanzelfsprekend.

Over humor gesproken:

Wie zei er dat Duitsers geen humor hebben?

Vandaag weer een mooie landelijke route m. De kleine stukjes weg waren goed te doen, het is zaterdag (denk ik), dus niet zo druk en vooral geen vrachtverkeer.

En dan kom je zo’n cadeautje tegen. Een wandelpad van ruim 3,5 kilometer langs het liefelijke stroompje Niers tot aan Goch.

Het eerste bordje voor de pelgrimsroute! Die had ik hier niet verwacht, maar ook dit is een leuke verrassing. Ik zit dus goed.

Niet alle stukjes pad zijn even goed begaanbaar. Inmiddels ben ik een ervaren “wandelstokken als machete” gebruiker, dus ik laat mij niet afschrikken. 

Hmm, dat is wel vreemd. Die pijl wijst naar waar ik vandaan kom. Ik moet echt naar links. Naar Goch. Ik zal toch m’n eigen navigatie moeten volgen.

Iets voor Goch is het pad druk met mensen die met hun hond aan het lopen zijn op deze mooie zaterdagochtend. Met een van hen heb ik een leuk gesprek over mijn tocht. Ze had ook nog leuke tips voor de route richting het vliegveld.

Goch blijkt net als Kleve een gezellig en aantrekkelijk stadje. Blijkbaar was Emmerich het dieptepunt van deze streek. Ik loop dwars door het drukke centrum om een leuk koffieplekje uit te zoeken.  Daar koop ik meteen wat extra broodjes voor het ontbijt morgen, want het hotel op het vliegveld is onbemand en heeft geen restaurant. Helaas bedenk ik me ver buiten Goch pas dat ik ook wel iets van worst of kaas had kunnen kopen. Nu heb ik dus drie droge broodjes, maar wel heel lekkere! Hopelijk is er op zondag nog ergens een lunchplekje morgen, anders moet ik de ijzeren voorraad mueslirepen aanbreken.

Met behulp van Google Maps zoek ik een sportzaak in Goch. De rubberen tips van mijn wandelstokken zijn inmiddels doorgesleten en in plaats van doffe ploem ploem ploem geluiden, kan je mij van kilometers afstand aan horen komen alsof ik met stukgeschoten autobanden en wielklem om mijn gebutste stalen velgen uit alle macht vlucht voor de politie. Tamelijk gênant, zeker op de mooi betegelde straatjes in het centrum. Sorry voor de krassen!

Het was een enorme longshot of er een sportzaak zou zijn in het toch niet enorme Goch, maar Google vindt een Inter Sport. Minieme kans natuurlijk dat dit plaatselijke winkeltje precies de juiste tips verkoopt. De verkoopster werpt echter een blik op mijn stokken, loopt naar de kast achter de kassa en haalt daar een la te voorschijn met een stapel van deze tips. Precies de goede! 

Ver buiten Goch, bedenk ik me dat ik niet alleen broodbeleg ben vergeten, maar dat ik natuurlijk meteen nog een of meer setjes tips extra had moeten meenemen… Hiermee ga ik Rome echt niet halen! Wie weet, misschien heb ik onderweg nog een keer geluk.

De tennisbaan kon ik niet vinden, en hoe de umpire in deze stoel moet komen én blijven zitten is mij ook niet helemaal duidelijk.

Tijd voor de lunchpauze. Ik kom aan bij een kruising op een wijdse vlakte met een bankje. En dat voldoet. De van het hotel (legaal!) meegenomen broodjes smaken weer heerlijk. Later krijg ik op het bankje gezelschap van een lokale woordkunstenaar (zijn woorden) die graag op mij zijn prima Nederlands wil oefenen. De lege fles op de bagagedrager van z’n “Fitz” (fiets in het plaatselijke dialect) had ik niet nodig om te weten dat voor deze meneer de vijf al vroeg in de klok zat. Desondanks, of misschien wel daarom, een heel leuk gesprek, wat mij de goede energie gaf voor de laatste zeven kilometer van vandaag.

En dan loop je tussen de auto’s vol mensen met weggestopte vliegschaamte de lange oprit van het voormalig RAF vliegveld Laarbruch op. Ik had voor de zekerheid vooraf wel even gebeld om te vragen of ik er te voet eigenlijk wel kan komen. Ik zou toch echt niet weten hoe ik lopend op Schiphol zou moeten komen. Maar dat was geen probleem. Weeze is bepaald geen Schiphol.

En dat is zeker waar! Ten eerste heeft Weeze nog wel gewoon een panoramaterras om vliegtuigjes te kijken. Nostalgie! Van vroeger! Met papa vliegtuigen kijken.

En ten tweede is er dus bijna niets te eten te krijgen. Ik had mij vooraf al ingesteld op een vieze avondhap van een fastfoodketen, maar zelfs die zitten hier niet. Misschien wel achter de in-check balies, maar om daarvoor nu een Ryanair ticket naar Marbella te kopen?

Uiteindelijk blijken er twee horecagelegenheden in de entreehal. Een met alleen broodjes en bier en een met broodjes en maagzuur, ik bedoel pommes mit bockwurst. Open tot 18 uur, het is een en al gezelligheid hier!

Snel kijk ik of ik het hotel nog kosteloos kan annuleren. Het is ruim zeven kilometer naar het volgende dorp waar wel wat horeca zit, maar ik ben net te laat. Eigenlijk wel maar goed ook, want nog eens zeven à acht kilometer was zwaar geworden. Als het moet, dan lukt het wel. Maar zo erg is het ook allemaal weer niet. Ik begin de automaten met snacks in het hotel steeds aantrekkelijker te vinden…

Een ding weet ik inmiddels wel zeker: vanavond lig ik er vroeg in!

Inmiddels drie leerpunten voor mij om te onthouden:

1. Geen goedkoop stadshotelletje in een buitenwijk boeken;
2. Liever langer lopen dan een overnachting op een vliegveld;
3. Kleinschalige familiehotels op het platteland zijn aanraders. 

Na het automatisch inchecken, maakt een snelle blik in de “automatenhal” duidelijk dat het toch een goed idee was om op het vliegveld te eten. Ik krijg ook een bon voor een snack en koffieproduct morgenochtend bij het vliegveld, voor maar €5. Laat maar.

Met de kamer is gelukkig op het oog niets mis. Het is de grootste tot nu toe. Met zelfs een tweepersoonsbed in plaats van de smalle bedden van de afgelopen nachten. Helaas geen hangertjes voor het uithangen van mijn klamme wandelkleding, maar daarvoor heb ik dat kekke waslijntje met geïntegreerde knijpers van Decathlon bij me.