Butterflies

Weet je nog, het blog van gisteren? Wandelen, licht eten, glaasje wijn, kwart over negen naar bed, prima geslapen. Gisteren precies hetzelfde gedaan, beroerd geslapen. Wat doe je er aan?

Vanwege de zondag kon het ontbijt vanochtend niet eerder dan kwart voor acht. Ik was ruim voor zevenen al klaar om te gaan, maar moest dus nog even geduld oefenen.

Uiteindelijk toch gewoon te ontspannen ontbeten en dus te lang blijven zitten. Vermoeidheid.

Het eerste deel van de route was weer een pad parallel aan de doorgaande weg. Die weg was een stuk vlakker, dit pad mooier en veiliger. 

Eerst nog gezellig langs de Elz, blijkbaar een zijrivier van de Rijn.

Beetje omhoog.

Weer eens wat anders dan eieren of boeken langs de weg. Hier een hartversterking. Hoe zouden ze de leeftijdsgrens handhaven?

Dit is geen raadsel. Mijn route ging uiteraard linksaf het bos in.

Dat pad rechts bij dat bord. Zie je dat? Die moest ik hebben. Ik was nu wel klaar met de krassende stekels, brandende netels en bijtende tekels eh teken dus balancerend op het pad de broekspijpen weer uit de tas en aan de broek geritst.

Als je goed kijkt, zie je dat er ook een bordje met een fiets bij staat. Dat is er neergezet door iemand die fietsers haat of een hulpdienst exploiteert want het was niet te doen. Lopend al nauwelijks met smalle paden over en door alle vormen van vegetatie, rotsen en boomstronken.

En ook nog diepe afgronden als je een stapje verkeerd zet. En het ging ook nog een stijl omhoog. Die moedige mountainbiker heb ik dus ook niet gezien.

Het pad was in totaal 3 kilometer lang. Halverwege deze aan Maria gewijde grot. Waarschijnlijk ook bedevaartsoord voor familieleden van hier omgekomen fietsers.

En dan aan de andere kant wél een waarschuwing dat dit een pad van de hoogste moeilijkheidsgraad is. Je zal maar aan de verkeerde kant beginnen.

Inmiddels ben ik op ruim 1.000 meter hoogte aangeland. Zo hoog ben ik deze tocht nog niet eerder geweest. Dat hijgen komt natuurlijk ook niet van de inspanning maar van de ijle lucht.

Hierboven een hele eigen wereld van glooiende heuvels, plukjes koeien met bellen in de wei, fiets- en wandelroutes voor recreanten en her en der een huis of boerderij. Het was er druk met wandelaars en fietsers.

Via Google Maps had ik al gezien dat hier mogelijk een koffieplekje zou zitten. Dat viel niet tegen! Mocht je in de buurt komen, “näbbe duss” is een ruime omweg meer dan waard.

Blijkbaar is deze hoogvlakte ook een beroemd vlinderparadijs. Tegen de tijd dat ik er was, was het bloedheet en zaten ze geen moment stil, maar bij de taart werd ik spontaan door twee verschillende bezoekers getrakteerd op de bijzonder gave foto’s die ze die ochtend van de vele soorten vlinders hadden gemaakt. Inclusief de dauwdruppels op vleugels en voelsprieten.

Over de resterende 10 kilometer naar Furtwangen valt verder weinig te melden. Ik heb de kortere maar hete route via de doorgaande weg naar beneden gevolgd. Vanwege de zondag geen vrachtverkeer en af en toe wel een leuke sportwagen. Maar het was vooral afzien en zonder nadenken de ene voet voor de andere blijven zetten.

Voor morgen had mijn ik van een week geleden nog een verrassing in petto. Blijkbaar had ik niet helemaal goed gekeken bij het plannen en de verkeerde route voorbereid. De juiste route is maar liefst 38 kilometer lang en laat mij dan ook nog eens drie keer naar bijna 1.100 meter klimmen. Het is wel duidelijk dat ik dat echt niet moet gaan proberen. Ook al wordt het morgen iets koeler. Ik ga maar eens kijken of er hier ook een bus rijdt…

P.S. Het juiste antwoord op de vraag van twee dagen geleden is nog niet gegeven. Benieuwd of iemand het nog raadt. Zo moeilijk is het niet meer met de foto van gisteren.