Soldier On

Laat ik beginnen met het raadsel van gisteren. Welke rups was daar zo massaal aan het verpoppen? Het was de meidoornstippelmot. Helaas deze keer geen winnaars, dus we schuiven de pot door naar de volgende keer.

Hoogmoed komt voor de val. Zo ook deze keer. Na de vorige wandelingen van ongeveer 20 kilometer had ik goede moed gekregen. Ik kan dit! Zonder gedoe, zonder problemen en met nog genoeg over. De 25 kilometer van vandaag kwam dus als geroepen. Een mooie test en als het goed is dus geen probleem. Dan zou ik ook wel eens 30 kilometer kunnen proberen. Afstanden die meer in de buurt komen van de Nijmeegse Vierdaagse. 

Het zou zonnig worden, dus ik ben op tijd vertrokken. Ik had best goed geslapen en dat was na gisteren ook wel nodig. Ik heb ontdekt dat mooie Duitse hotelkamers blijkbaar vooral hele harde matrassen hebben en oude achterafkamertjes van die zachte. De harde matrassen voelen als spijkerbed voor mijn rug. Op die zachte kan ik prima slapen.

Het idee was om voor tweeën het grootste deel van de tour van vandaag achter de rug te hebben zodat ik in de warme middag nog maar een uurtje, zeg 5 kilometer, te lopen had naar mijn eindbestemming. 

Het was om half negen al lekker zonnig en warm.

Dit deel van de Eifel noemen ze de Toscaanse Eifel. En terecht wat mij betreft. Prachtig rollende heuvels met bomen op de top. Dat waren geen cypressen en er stonden geen slecht onderhouden Italiaanse ruïnes, maar zeker met dit weer is de gelijkenis treffend. Een perfecte plek voor een vakantiehuis!

Zelfs de flora doet mee. Bosaardbeitjes die het in tegenstelling tot thuis wel goed doen. 

Thuis is vandaag ‘familiedag ‘, voelt vreemd om hier voor de allereerste keer niet bij te zijn. Ik moet straks van Diana en Martijn maar horen hoe het was.

Een tunnel midden in het landschap. Ik heb nog even goed rondgekeken maar geen idee wat daar ooit overheen ging.

Voor de vlinderinzending vandaag een filmpje in slow motion. Best aardig gelukt al zeg ik het zelf. Kijk maar even bij de filmpjes. Het commentaar van Richard Attenborough moet je er wel zelf bij bedenken. Inzendingen mogen geplaatst worden bij de Reacties hieronder.

Met stokken lopen geeft heel grappige effecten op mijn omgeving. Mensen met honden roepen deze direct bij zich en houden ze angstvallig vast terwijl ik voorbij loop. De jonge koeien waar ik aan voorbij liep, sprongen een gat in de lucht en gingen er vandoor. Volwassen koeien echter zijn heel erg nieuwsgierig en komen naar me toe als ik langs loop.

Verder heb ik vandaag een paar hazen en een ree gezien. En natuurlijk de nodige rode eekhoorns. Allemaal te schichtig om te kunnen fotograferen.

Eigenlijk zou het thema van vandaag in deze Toscaanse omgeving dus iets Italiaans moeten zijn. Maar toen kwam de man met de hamer voorbij.

Ik had er voor twaalven al ruim 13 kilometer op zitten. Prima op schema dus en tijd voor de eerste pauze van de dag. Wat eten en vooral drinken.

Diana vroeg gisteren nog of ik genoeg water bij me heb. Ik dacht van wel. De ene beker die ik heb, heb ik als het op eerdere warme dagen nodig was altijd wel ergens kunnen bijvullen. Verder drink ik vrij weinig, dus meestal heb ik over.

But this is Germany baby! Hier is niets waar je even een beker kan bijvullen. En inmiddels werd het serieus warm, werd ik behoorlijk moe en kwam ik ook nog eens op open gebied zonder beschutting.

De echte lunchpauze was echt even nodig. Ik was inmiddels kleddernat. Maar de grootste ruk zat er op. Nog maar zo’n 6 kilometer te gaan. Voor dat ene uurtje had ik geen water meer, maar het moest maar.

Nog net niet op m’n tandvlees bereikte ik het stadje Gerolstein, de bestemming van vandaag. In de hoop iets van horeca te vinden voor een drinkpauze verlegde ik de route naar de weg in plaats van het groene alternatief om de “buitenwijk” heen. Dat was tevergeefs en natuurlijk wel extra warm zo op het asfalt. 

Pas in het centrum, vlak bij mijn hotel, kwam  ik de eerste plek tegen om op krachten te komen: een ijscafé. Het terras zat vol met twee grote groepen Nederlandse toeristen. Dit keer van het type waar je je in het buitenland voor schaamt. Ik heb geen praatje aangeknoopt en stilletjes genoten van een grote beker yoghurt met fruit.

De podcasts van vandaag waren van HBO over Band of Brothers. Hierin werd gesproken over Soldier On. Ik had m’n thema!

Inmiddels ben ik lekker opgefrist, heb ik de was gedaan (errug hard nodig weer), een goed hapje gegeten en loop ik in korte broek en op slippers door het park in het centrum. Nou ja, loop… laat ik zeggen “ga ik door het park”. Van de loopbeweging is niet veel herkenbaars over in dit stadium.

Morgen is het zondag en natuurlijk alles weer potdicht. Zelfs de bakker. Hopelijk kan ik weer wat meesnaaien van het ontbijt en dan op pad naar wat weer een dood Duits dorpje belooft te zijn. Het wereldberoemde Deudesfeld. Maar 21 kilometer dus ik doe rustig aan.